Армянское Нагорье (арм.-Հայկական Լեռնաշխարհ[Haykakan leṙnašxarh] (Айкакакан Лернашхар) или Հայկական Բարձրավանդակ (Айкакан Бардзравандак) или Հայկական Բնաշխարհ (Айкакакан Бнашхар), Միջնաշխարհ Հայոց (Миджнашхар айоц (арм. Средний мир армян)), рус.-Армянское Нагорье , Гор Араратских, Гор Армянских, Армянских Гор, анг.- The Armenian Highland, фр.-Plateau Armenien или Armenian Plateau, нем. Das Armenische Hochland или Das Armenische Bergland).Армянское нагорье-На других языках العربية- المرتفعات الأرمنية— арабский , Беларуская – Армянскае нагор'е, Беларуская (тарашкевіца) – Армянскае нагор’е — беларуская (тарашкевіца),Български – Арменско плато — болгарский, Català – Altiplà d'Armènia, Эрмалойн акъари — чеченский,Čeština-Arménská_vysočina,Armenisches Hochland — немецкий,Αρμενικά υψίπεδα — греческий,English Armenian Highlands — английский, Esperanto -Armena Altebenaĵo, Español – Altiplano Armenio, Eesti-Armeenia mägismaa — эстонский, Euskara-Armeniar goi-ordokia — баскский, فارسی سرزمین کوهستانی ارمنستان — персидский, Français – Haut-plateau arménien — французский,עברית רמת ארמניה — иврит, हिन्दी आर्मीनिया का पठार — хинди, Hrvatski Armenska visoravan — хорватский, Magyar Örmény-felföld — венгерский, Italiano – Altopiano armeno,日本語 -アルメニア高原 — японский, ქართული – სომხეთის მთიანეთი, Қазақша Армения таулы үстірті — казахский, 한국어 아르메니아 고원 — корейский, Lietuvių Armėnijos kalnynas — литовский, Македонски – Ерменска Висорамнина, Nederlands Armeens Hoogland — нидерландский, Norsk nynorsk Det armenske høglandet — нюнорск, Norsk bokmål Det armenske høylandet — норвежский, Polski Wyżyna Armeńska — польский, Português Planalto Armênio — португальский, Srpskohrvatski / српскохрватски Armenska visoravan — сербскохорватский,Simple English Armenian Highland — Simple English, Slovenčina Arménska vysočina — словацкий, Slovenščina Armensko višavje — словенский, Српски / srpski Јерменска висораван — сербский, தமிழ தமிழ ஆர்மேனிய மேட்டுநிலங்கள் — тамильский,Татарча/tatarça Әрмән таулыгы — татарский, Українська Вірменське нагір'я — украинский, Oʻzbekcha/ўзбекча Armaniston togʻligi — узбекский, Tiếng Việt Sơn nguyên Armenia — вьетнамский,中文 亚美尼亚高原 — китайский.
ԱՐԾՐՈՒՆԻ (Արծրունիներ). Հայոց թագավորական տոհմ (908-1021 թթ.). Ի սկզբանե Արծրունին հայկական ազդեցիկ իշխանական տոհմ է, որը հայտնի է մ.թ.ա 4-րդ դարից։ Արծրունիների տոհմական ունեցվածքը գտնվում էր Մեծ Ալբակ թաղամասում՝ Հադամակերտ կենտրոնով (ժամանակակից Բաշկալե պատմական Հայաստանի տարածքում)։
VII դարի վերջին Արծրունիները ձեռք են բերել Վանա լճի հարավային և արևելյան ափերին գտնվող Ռշտունիների իշխանական տոհմի կալվածքները; Վան քաղաքը դարձավ Արծրունիների քաղաքական կենտրոնը։ Հետագայում Արծրունիները ենթարկեցին Վասպուրականի ողջ շրջանը։ 9-րդ դարում Արծրունիները մրցում էին հայ Բագրատունիների հետ։
Գագիկ Արծրունու (908-943) օրոք տիրույթը հռչակվեց թագավորություն, որը գոյություն ունեցավ մինչև 1021 թվականը։ Սելջուկների արշավանքը և բյուզանդական զորքերի հարձակումը ստիպեցին Սենեքերիմ Արծրունուն իր թագավորությունը փոխանցել Բյուզանդիա։
Արծրունիները հողատարածք ստացան Փոքր Հայքում՝ կենտրոնով Սեբաստիա (Թուրքիայի ներկայիս Սիվաս քաղաք): Տանը Արծրունիների հետնորդներն ապրում էին Վան քաղաքի շրջանում (այժմ՝ Արևմտյան Հայաստանի տարածքում՝ Թուրքիայում), որտեղ Աղթամար կաթողիկոսի պաշտոնը դարձավ նրանց ժառանգական արտոնությունը։
АРЦРУНИ – Соперники Багратидов
АРЦРУНИ (Арцруниды). Армянская царская династия (908-1021). Первоначально, Арцруни — влиятельный армянский княжеский род, известный с IV века нашей эры. Родовые владения Арцрунидов находились в округе Великий Албак с центром Хадамакертом (современный г. Башкале на территории исторической Армении).
В конце VII века Арцруниды приобрели владения княжеского рода Рштуни на южном и восточном побережьях Ванского озера; политическим центром Арцрунидов стал г. Ван. В дальнейшем Арцруниды подчинили всю область Васпуракан. В IX веке Арцруниды соперничали с армянскими Багратидами.
При Гагике Арцруни (908-943 гг.) владение было провозглашено царством, просуществовавшим до 1021 года. Нашествие сельджуков и наступление войск Византии вынудили Сенекерима Арцруни передать своё царство Византии.
Арцруниды получили земли в Малой Армении с центром в г. Себастии (современный г. Сивас в Турции). На родине потомки Арцрунидов жили в районе г. Вана (ныне на территории западной Армении — в Турции), где их наследственной привилегией сделалась должность Ахтамарского католикоса.
ARTSRUNI – Rivals of the Bagratids
ARTSRUNI (Artsrunids). Armenian royal dynasty (908-1021). Originally, Artsruni is an influential Armenian princely family, known since the 4th century AD. The ancestral possessions of the Artsrunids were located in the Great Albak district with the center Hadamakert (modern Bashkale on the territory of historical Armenia).
At the end of the 7th century, the Artsrunids acquired the possessions of the princely family of Rshtuni on the southern and eastern coasts of Lake Van; the city of Van became the political center of the Artsrunids. Subsequently, the Artsrunids subdued the entire Vaspurakan region. In the 9th century, the Artsrunids competed with the Armenian Bagratids.
Under Gagik Artsruni (908-943), the possession was proclaimed a kingdom that existed until 1021. The invasion of the Seljuks and the offensive of the Byzantine troops forced Senekerim Artsruni to transfer his kingdom to Byzantium.
The Artsrunids received land in Lesser Armenia with the center in the city of Sebastia (modern city of Sivas in Turkey). At home, the descendants of the Artsrunids lived in the region of the city of Van (now on the territory of western Armenia – in Turkey), where the position of Akhtamar Catholicos became their hereditary privilege.
Բագրատունիների տոհմի կառավարման սկիզբը։ Բագրատունիների տոհմ. 859 մ.թ Ն.Ս. մինչև 1075 թ Ն.Ս.
ԲԱԳՐԱՏՈՒՆԻՆԵՐԸ (Բագրատունիներ, Բագրատիոններ) հին հայկական ազնվական տոհմ են, իրենց ծագումնաբանությունը հասնում է Հայկ Նահապետ նահապետին։ Բագրատունիների մասին առաջին տեղեկությունները թվագրվում են մ.թ.ա 1-ին դարով։ Արաբների օրոք VIII–IX դարերում Բագրատունիներն աստիճանաբար գրավեցին Հայաստանի մեծ մասը։
Շիրակը դարձավ նրանց ունեցվածքի առանցքը: Բագրատունիները ձեռք բերեցին Հայաստանի «իշխանաց իշխանի» պաշտոնը և գլխավորեցին արաբների դեմ պայքարը Հայաստանի անկախության համար։ 886 թվականին թագավոր է դառնում Աշոտ Ա Բագրատիդը։ Թագավորական դինաստիա 886-1045 թթ 961 թվականին Անին դարձավ նրանց թագավորության մայրաքաղաքը։ Բագրատունյաց թագավորական տոհմն իր ամենաբարձր ծաղկմանն է հասել 10-րդ դարի 2-րդ կեսին – 11-րդ դարի սկզբին Աշոտ III-ի, Սմբատ II-ի և Գագիկ Ա-ի օրոք։
1045 թվականին Բյուզանդիայի կողմից Հայաստանը գրավելուց հետո Հայաստանում ավարտվեց Բագրատունիների իշխանությունը։ Սակայն Բագրատունիների մեկ այլ ճյուղ հաջողությամբ կառավարում էր Վրաստանում մինչև Ռուսաստանի կազմի մեջ մտնելը։ Ամենահայտնին՝ Աշոտ Ա, Սմբատ Ա, Աշոտ Բ Երկաթյա, Աշոտ Գ Ողորմած, Գագիկ Ա.
859-890 Աշոտ Ա-իշխանաց իշխան, 885-ից՝ հայոց արքա և Բագրատունիների տոհմի հիմնադիր։ Եղբայր (885-914)։
Աշոտ I – Ашот I – Ashot I
Աշոտ Ա Բագրատունի – Հայոց թագավոր (886-891)։ Բագրատունյաց տոհմի հիմնադիրը։ Ականավոր զորավար և հեռատես քաղաքական գործիչ Աշոտ Ա-ն ղեկավարել է Հայաստանի անկախության և միավորման համար մղվող պայքարը։
հնազանդեցրել է Հայաստանի խոշոր ֆեոդալներին։ 880-ական թթ. ջախջախեց արաբական զորքերը։ Արաբ խալիֆը և բյուզանդական կայսրը, մրցելով միմյանց միջև, Աշոտ Ա-ին 886 թվին ուղարկեցին թագ, այսինքն՝ ճանաչեցին Հայաստանի անկախությունը։
Աշոտ Բ Երկաթ Բագրատունի – Հայոց թագավոր (914-928 թթ.): Համառ պայքար մղեց արաբների դեմ, որոնք փորձում էին վերացնել Հայաստանի անկախությունը։ 921 թվականին նա Սեւանի ափին ջախջախեց արաբական զորքին եւ արաբներից մաքրեց Հայաստանի մեծ մասը։ Արաբների դեմ պայքարում հաստատակամության ու հաստատակամության համար նրան տրվել է Երկաթե մականունը։ 922 թվականին խալիֆը ստիպված եղավ Աշոտ Բ-ին ճանաչել Հայաստանի կառավարիչ; Խալիֆը Աշոտ Երկաթին շնորհել է «հայերի և վրացիների Շահինշահի» ժառանգական կոչումը։
Աշոտ Բագրատունին ոչ միայն Հայաստանի թագավորն էր, այլև համարվում էր Անդրկովկասի բոլոր իշխանների, այդ թվում՝ Վրաստանի և Շիրվանի, «արքոնտների արխոնտ»: Հենց նա էլ թագադրեց Վրաստանի թագավոր, ազգությամբ հայ Ադարներս Բագրատիոնին։ Աշոտ Բագրատունու օրոք ամենամեծ իրադարձությունը այսպես կոչված «քառասունի ճակատամարտն» էր, որը տեղի ունեցավ 863 թվականի գարնանը Արարատյան լեռների մոտ (մոտավորապես այնտեղ, որտեղ գտնվում է «Իգդիր» գավառը ,որը այժմ Թուրքիայի օկուպացիայի տակ է) ։
ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆ.
Հայաստան ներխուժած 80 հազար արաբ զինվորների դեմ այս ճակատամարտին մասնակցել է 40 հազար հայ զինվոր։ Ճակատամարտն ավարտվեց հայերի ջախջախիչ հաղթանակով։ Հայկական կողմի կորուստները կազմել են 8 հազար սպանված եւ վիրավոր, իսկ արաբական կողմի կորուստները՝ 40 հազար սպանված եւ վիրավոր։ Արաբ խալիֆ Աբու-լ-Աբբաս Ահմադ իբն Ջաֆար ալ-Մութամիդ Ալալլահը (Ալ-Մութամիդ) այս ճակատամարտից հետո գլուխը խոնարհեց Աշոտ Բագրատունիի առջև և ճանաչեց նրա իշխանությունը ողջ Անդրկովկասի վրա: Աշոտ Բագրատունու հետ հայոց պատմության մեջ սկսվեց նոր ծաղկման շրջան։ Հայաստանը դարձյալ անկախ պետություն, դարձավ. Վերածնված անկախ Հայաստանի մայրաքաղաքը սկզբում եղել է Կարս քաղաքը, ապա՝ Կարսի մոտ գտնվող Անին։ Սկսվեց եկեղեցիների ու բերդերի ակտիվ շինարարությունը։ Հայաստանը սկսեց հավաքել հայկական հողերը և պետության մեջ մտան ամբողջ Այրարատը, Սյունիքը, Արցախը, Գուգարքը, Ուտիքը, Վան-Վասպուրականը, Մոկքը, Ալզին, Տուրուբերանը, Բարցր Հայքը և այլն։ Անկախ Հայաստանը ձգվում էր Տիգրիս գետի ակունքներից (որտեղ ժամանակակից Դիարբեքիրն է) մինչև Քուռ գետի հովիտները (ժամանակակից Գյանջա քաղաքի մոտ)՝ ծածկելով Վանա և Սևանա լճի ավազանը։ Կարինից (Էրզրում) Արցախ. Հայաստանի ամենամեծ քաղաքները Աշոտ Բագրատունու օրոք և նրա ստեղծած անկախ Հայաստանը եղել են Նախիջևանը, Կարսը, Անին, Երևանը, Լոռին, Վաղարշապատը, Դվինը, Վանը, Խոյը, Բիթլիսը, Մուշը, Կապանը և այլն։ Ծաղկեցին գիտությունն ու արվեստը։ Սա հայկական վերածննդի դարաշրջանն էր, որը տևեց գրեթե 200 տարի՝ մինչև 11-րդ դարի կեսերը։
Աշոտ III ողորմած Բագրատունի – Հայոց թագավոր (953-977 թթ.): Նա իր նախորդների նման վարում էր կենտրոնացված իշխանության ամրապնդման և երկիրը համախմբելու քաղաքականություն, որի համար ստեղծեց ամուր մշտական բանակ։ 961 թվականին Աշոտ III-ն իր նստավայրը Կարսից տեղափոխեց Անի, որը դարձավ ողջ Հայաստանի մայրաքաղաքը և մեծ դեր խաղաց նրա միավորման գործում։ Աշոտ III-ի օրոք իրականացվել են լայնածավալ շինարարական աշխատանքներ, արագ տեմպերով աճել է մայրաքաղաք Անին։
Գագիկ Ա Բագրատունիa ապրել է (? – 1020)Հայոց արքա (989-1020)- Հայոց Անիի թագավորության թագավոր (990-1020 թթ.)։ Նա միավորեց հայկական հողերը։ վարել է երկիրը կենտրոնացնելու քաղաքականություն։ Ճնշել է հայոց Տաշիր-Ձորագետի թագավորության գործողությունները։ Նրա օրոք մայրաքաղաք Անին եղել է առևտրի, արհեստագործական և մշակութային խոշոր կենտրոն։
Աշոտ Ա Մեծ (Մեծ) (886-890, իշխան 855-ից).
Սմբատ Ա Նահատակ, որդի (890-914) 1
Աշոտ Բ Երկաթ (Երկաթ), որդի (914-928, 922-ից շահինշահ).
Աբբաս I, եղբայր (928-953 թթ.):
Աշոտ III Օլորմաց (Ողորմած), որդի (953-977).
Սմբատ II Նվաճող, որդի (977-990 թթ.).
Գագիկ Ա (Շահանշահ), եղբայր (990-1020 թթ.).
Աշոտ Դ, որդի (1020-1041 թթ.). Յովհաննէս-Սմբատ, եղբայր (մեղ. 1020-1041). Արեւմտյան Սարգիս (գր. 1041-1042, փաստ. 1020-ից)։
Գագիկ Բ որդի (1042-1045, Սեբաստիայում 1045-1079 թթ.)
1075 – Բագրատունիների տոհմի անկում
Начало господства династии Багратуни. Династия Багратуни. 859 г. н. э. по 1075 г. н. э.
БАГРАТУНИ (Багратиды, Багратионы) — древний армянский аристократический род, возводящий свою родословную к патриарху Айку Наапету. Первые сведения о Багратидах относятся к I веку до нашей эры. При арабах, в VIII-IX веках, Багратиды постепенно овладели большей частью Армении.
Ядром их владений стал Ширак. Багратиды приобрели должность «князя князей» Армении и возглавили борьбу с арабами за независимость Армении. В 886 году Ашот I Багратид стал царём. Царская династия в 886-1045 гг. В 961 году столицей их царства стал г. Ани. Царская династия Багратидов достигла высшего расцвета во 2-й половине X — начале XI веков при Ашоте III, Смбате II и Гагике I.
В 1045 году после захвата Армении Византией правление Багратидов в Армении прекратилось. Однако другая ветвь Багратидов успешно правила в Грузии вплоть до ее включения в состав России. Наиболее известны: Ашот I, Смбат I, Ашот II Железный, Ашот III Милостивый, Гагик I.
1. 859-890 Ашот I — князь князей, с 885 г. — царь Армении и основатель династии Багратуни., брат (885—914).
Աշոտ I – Ашот I – Ashot I
Ашот I Багратуни — армянский царь (886-891). Основатель династии Багратидов. Видный военный деятель и дальновидный политик, Ашот I возглавил борьбу за независимость и объединение Армении.
Он подчинил себе крупных феодалов Армении. В 880-х гг. разбил арабские войска. Соперничавшие между собой арабский халиф и византийский император послали в 886 Ашоту I каждый по короне, т. е. признали независимость Армении.
Ашот II Еркат (Железный) Багратуни — армянский царь (914-928). Вёл упорную борьбу против арабов, пытавшихся ликвидировать независимость Армении. В 921 разбил арабскую армию на берегу оз.Севан и очистил от арабов большую часть Армении. За упорство и стойкость в борьбе с арабами был прозван Железным. В 922 халиф вынужден был признать Ашота II властителем Армении; халиф присвоил Ашоту Железному наследственный титул «шахиншаха армянского и грузинского».
Ашот Багратуни был не только царём Армении, но и считался “архонт архонтов” над всеми князьями Закавказья, включая Грузии и Ширвана. Именно онкороновал царя Грузии, армянина по национальности, Адарнерсе Багратиони. Величайшим событием в годы правления Ашота Багратуни было так называемое “сражение сорока”, которое имело место недалеко от Араратских гор(примерно где сейчас находятся провинция “Ыгдыр” под оккупацией Турции) весной 863 года н.э. В этом сражении принимали участие 40 тысяч армянских воинов против 80 тысяч арабских воинов, вторгшихся в Армению . Сражение закончилось разгромной победой армян. Потери армянской стороны составили 8 тысяч убитых и раненных , а потери арабской стороны – 40 тысяч убитых и раненных. Арабский халиф Абу́-ль-Абба́с А́хмад ибн Джа́фар аль-Мутами́д Алалла́х (Аль-Мутамид Алаллах) после этой битвы склонил голову перед Ашотом Багратунии признал за ним власть над всем Закавказьем. С Ашотом Багратуни начался новый расцвет в армянской истории. Армения вновь стала независимым государством. Столицей возрожденной независимой Армении сначала был город Карс, затем город Ани, находящийся близ Карса. Началось активное строительство церквей и крепостей. Армения начала собирать армянские земли и в состав государства вошли весь Айрарат, Сюник, Арцах, Гугарк, Утик, Ван-Васпуракан, Мокк, Алзи, Туруберан,Барцр Хайк и тд. Независимая Армения простирались от истоков реки Тигр (где современный Диарбекир) до долин река Кура (окрестности современного города Гянджа),охватывала бассейн озера Ван и озера Севан. От Карина (Эрзерум) до Арцаха. Крупнейшими городами Армении времен Ашота Багратуни и созданной им независимой Армении были Нахичеван, Карс, Ани, Ереван, Лори, Вагаршапат,Двин, Ван, Хой, Битлис, Муш, Капан и тд. Расцвели наука и искусство. Это была эпоха армянского возрождения, которая продлилась почти 200 лет, до середины 11 века.
Ашот III Милостивый Багратуни — армянский царь (953-977). Как и его предшественники, проводил политику усиления централизованной власти и объединения страны, для чего создал сильную постоянную армию. В 961 Ашот III перенес свою резиденцию из Карса в Ани, который стал столицей всей Армении и сыграл видную роль в ее объединении. При Ашоте III велись крупные строительные работы, быстро росла столица Ани.
Гагик I Багратуни (? — 1020) — царь армянского Анийского царства (990-1020). Объединил армянские земли. Проводил политику централизации страны. Подавил выступления армянского Ташир-Дзорагетского царства. При нем столица Ани — крупный торгово-ремесленный и культурный центр.
1. Ашот I Мец (Великий)(886—890, ишхан с 855). 2. Смбат I Мученик, сын (890—914)1 3. Ашот II Еркат (Железный), сын (914—928, с 922 шахиншах). 4. Аббас I, брат (928—953). 5. Ашот III Олормац (Милостивый), сын (953—977). 6. Смбат II Завоеватель, сын (977—990). 7. Гагик I (Шаханшах), брат (990—1020).
8. Ашот IV, сын (1020—1041). Иоаннес-Смбат, брат (сопр. 1020—1041). Вест-Саргис (рег. 1041—1042, факт. с 1020). 9. Гагик II, сын (1042—1045, в Себастии 1045—1079)
1075 год – падение династии Багратуни
The beginning of the rule of the Bagratuni dynasty. Bagratuni dynasty. 859 AD NS. to 1075 AD NS.
BAGRATUNI (Bagratids, Bagrationi) is an ancient Armenian aristocratic family, tracing its lineage to the patriarch Hayk Nahapet. The first information about the Bagratids dates back to the 1st century BC. Under the Arabs, in the VIII-IX centuries, the Bagratids gradually conquered most of Armenia.
Chirac became the core of their possessions. The Bagratids acquired the post of “prince of princes” of Armenia and led the struggle against the Arabs for the independence of Armenia. In 886 Ashot I Bagratid became king. Royal dynasty 886-1045 In 961, Ani became the capital of their kingdom. The royal dynasty of Bagratids reached its highest flowering in the 2nd half of the 10th – early 11th centuries under Ashot III, Smbat II and Gagik I.
In 1045, after the capture of Armenia by Byzantium, the rule of the Bagratids in Armenia ended. However, another branch of the Bagratids successfully ruled in Georgia up to its incorporation into Russia. The most famous: Ashot I, Smbat I, Ashot II the Iron, Ashot III the Merciful, Gagik I.
859-890 Ashot I – prince of princes, since 885 – king of Armenia and founder of the Bagratuni dynasty., Brother (885-914).
Աշոտ I – Ашот I – Ashot I
Ashot I Bagratuni – Armenian king (886-891). Founder of the Bagratid dynasty. A prominent military leader and far-sighted politician, Ashot I led the struggle for the independence and unification of Armenia.
He subdued the large feudal lords of Armenia. In the 880s. defeated the Arab troops. The Arab caliph and the Byzantine emperor, rivaling among themselves, sent Ashot I to 886 each on the crown, that is, they recognized the independence of Armenia.
Ashot II Erkat (Iron) Bagratuni – Armenian king (914-928). Waged a stubborn struggle against the Arabs who tried to eliminate the independence of Armenia. In 921 he defeated the Arab army on the shores of Lake Sevan and cleared most of Armenia from the Arabs. For perseverance and steadfastness in the fight against the Arabs, he was nicknamed the Iron. In 922 the caliph was forced to recognize Ashot II as the ruler of Armenia; Caliph awarded Ashot Zhelezny the hereditary title of “Shahinshah of Armenian and Georgian”.
Ashot Bagratuni was not only the king of Armenia, but was also considered the “archon of the archons” over all the princes of Transcaucasia, including Georgia and Shirvan. It was he who crowned the king of Georgia, an Armenian by nationality, Adarners Bagrationi. The greatest event during the reign of Ashot Bagratuni was the so-called “battle of the forty”, which took place near the Ararat mountains (approximately where the province of “Ygdir” is now under the occupation of Turkey) in the spring of 863 AD. 40 thousand Armenian soldiers took part in this battle against 80 thousand Arab soldiers who invaded Armenia. The battle ended with a crushing victory for the Armenians. The losses of the Armenian side amounted to 8 thousand killed and wounded, and the losses of the Arab side – 40 thousand killed and wounded. The Arab Caliph Abu-l-Abbas Ahmad ibn Jafar al-Mutamid Alallah (Al-Mutamid Alallah) bowed his head after this battle before Ashot Bagratunia and recognized him as having power over the entire Transcaucasia. With Ashot Bagratuni, a new heyday began in Armenian history. Armenia became an independent state again. The capital of the revived independent Armenia was first the city of Kars, then the city of Ani, located near Kars. Active construction of churches and fortresses began. Armenia began to collect Armenian lands and the whole of Ayrarat, Syunik, Artsakh, Gugark, Utik, Van-Vaspurakan, Mokk, Alzi, Turuberan, Bartsr Hayk, etc. entered the state. Independent Armenia stretched from the sources of the Tigris River (where modern Diyarbekir is) to the valleys of the Kura River (near the modern city of Ganja), covering the basin of Lake Van and Lake Sevan. From Karin (Erzurum) to Artsakh. The largest cities of Armenia during the time of Ashot Bagratuni and the independent Armenia created by him were Nakhichevan, Kars, Ani, Yerevan, Lori, Vagharshapat, Dvin, Van, Khoy, Bitlis, Mush, Kapan, etc. Science and art flourished. This was the era of the Armenian renaissance, which lasted for almost 200 years, until the middle of the 11th century.
Ashot III Gracious Bagratuni – Armenian king (953-977). Like his predecessors, he pursued a policy of strengthening centralized power and uniting the country, for which he created a strong standing army. In 961 Ashot III moved his residence from Kars to Ani, which became the capital of all Armenia and played a prominent role in its unification. Under Ashot III, large-scale construction work was carried out, the capital of Ani grew rapidly.
Gagik I Bagratuni (? – 1020) – the king of the Armenian Ani kingdom (990-1020). He united the Armenian lands. He pursued a policy of centralizing the country. Suppressed the actions of the Armenian Tashir-Dzoraget kingdom. Under him, the capital Ani was a large trade, craft and cultural center.
Ashot I Metz (the Great) (886-890, ishkhan from 855).
Smbat I Martyr, son (890-914) 1
Ashot II Erkat (Iron), son (914-928, since 922 shahinshah).
Abbas I, brother (928-953).
Ashot III Olormats (the Merciful), son (953-977).
Smbat II the Conqueror, son (977-990).
Gagik I (Shahanshah), brother (990-1020).
Ashot IV, son (1020-1041). Ioannes-Smbat, brother (res. 1020-1041). West Sargis (reg. 1041-1042, fact. From 1020).
10 вопросов азербайджанцам, которые на полном серьёзе отрицают факт своего переселения в Закавказье из Средней Азии
10 вопросов азербайджанцам, которые на полном серьёзе отрицают факт своего переселения в Закавказье из Средней Азии :
1) у вас сейчас есть город Тертер. Даже есть целый Тертерский район. Внимание, вопрос : Если Тертер – это действительно ваш город, то тогда почему вы не можете с вашего языка перевести слово “Тертер”? Почему вы не можете, а армяне могут? На армянском языке слово “Тертер” означает “монах”, а на тюркском языке это слово не значит ничего.
2) у вас сейчас есть город Барда. Даже есть целый Бардинский район. Внимание, вопрос : Если Барда – это действительно ваш город, то тогда почему вы не можете с вашего языка перевести слово “Барда “? Почему вы не можете, а армяне могут? На армянском языке слово “Бард/Парт ” означает “славный/гордый “, а на тюркском языке это слово не значит ничего.
3) у вас сейчас есть город Гянджа . Внимание, вопрос : Если Гянджа – это действительно ваш город, то тогда почему вы не можете с вашего языка перевести слово “Гянджа “? Почему вы не можете, а армяне могут? На армянском языке слово “Гандз” означает “сокровище “, на персидском языке слово “гандзак” означает “гандз – сокровище +ак -Драгацений Камень,Источник,Глаз,Калесо” и даже в грузинском языке есть слово “гандзерули”, что так же значит “сокровище”, и лишь на тюркском языке это слово не значит ничего.
4) у вас сейчас есть город Гетабек. Даже есть целый Гетабекский район. Внимание, вопрос : Если Гетабек – это действительно ваш город, то тогда почему вы не можете с вашего языка перевести слово “Гет”? Только не надо приводить матерное слово “гёт”. Ведь это же не город “гётов”, правильно? Почему вы не можете, а армяне могут? На армянском языке слово “Гет” означает “река/речной”, а на тюркском языке это слово не значит ничего.
5) у вас сейчас есть город Нахичеван . Даже есть целая Нахичеванская автономная республика. Внимание, вопрос : Если Нахичеван – это действительно ваш город, то тогда почему вы не можете с вашего языка перевести слово “Нахичеван “? Почему вы не можете, а армяне могут? На армянском языке слово “Нахичеван ” означает “первая станица /первая станция “, а на тюркском языке это слово не значит ничего.
6) почему вы не можете с тюркского языка перевести такие названия, как : Баку, Апшерон, Ленкорань, Астара, Шемаха, Ширван, Габала, и тд? Почему все названия городов, рек, гор и озёр в “вашем” государстве никак не переводятся с тюркского языка, но прекрасно переводятся с армянского, персидского и лезгинского языков, за исключением тех названий, которые вы переименовали за период с середины 18 века до конца 20 века. Даже само слово “Азербайджан” вы не можете перевести с вашего языка. Почему?
7) в 1926 году, в Советском союзе была проведена первая Всесоюзная перепись населения. Там указаны все народы СССР : русские, армяне, грузины, белорусы, башкиры, якуты, узбеки, талыши, лезгины, абхазы, евреи и даже чукчи и эскимосы. Но среди всех этих около 200 народов, указанных в всеобщей переписи 1926 года, нет народа с названием “азербайджанцы”. Почему все народы есть, а азербайджанцев нет? И не надо мне рассказывать про Азербайджанскую ССР, я говорю не про республику, а про народ. Почему все народы СССР указаны, даже тувинцы и буряты указаны, и только нет азербайджанцев? Почему первые упоминания об “азербайджанцах” появляются только в 1937 году?
8) вы говорите, что вы потомки кавказских албан.
Внимание, вопрос : как известно, в Иране живут всех Атрпатаканци. Так же известно, что кавказские албаны никогда в Иране не жили. Нет никаких фактов о миграции кавказских албан в Иран. Так каким образом вы можете являться потомками кавказских албан, если атрпатаканцы живут в Иране и никогда на Закавказии не жили?
9) вы говорите, что вы кавказцы. И даже любите танцевать лезгинку. Внимание, вопрос : как вы можете быть кавказцами, если вы говорите почти на том же языке, что и узбеки?
10) всему миру известно, что Армения приняла христианство в качестве государственной религии в 301 году. Так же известно, что столицей Армении в 301 году был город Вагаршапат, который находится всего в 20 км от современного Еревана. Внимание, вопрос : где вы были в 301 году? Когда ответите на этот вопрос, тогда и поймёте, где ваша родина и кто действительно коренной народ Закавказья, а кто – мигрант на чужой земле.
PS А теперь конкурс: Представляю Вам карту Закавказья, 1597 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
PS А теперь конкурс: Представляю Вам карту Закавказья, 1597 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
дставляю Вам карту Закавказья, 1597 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
Представляю Вам карту Закавказья, 1735 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
Представляю Вам карту Закавказья, 1735 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
Представляю Вам карту Закавказья, 1735 года издания. Найдите на этой карте “Азербайджан”
Ալեքսանդր Մակեդոնացին Հայաստանը չի նվաճել. Նա փոքրաթիվ զորք ուղարկեց իր հրամանատարներից մեկի գլխավորությամբ՝ գրավելու Հայաստանը և տիրանալու Սպեր-Բարձր Հայքի շրջանի ոսկու հանքերին։ Հայկական բանակը ջախջախեց մակեդոնականին, և այս զորավարի գլուխը գլխատվեց։
Александр Македонский Армению не завоевал. От отправил небольшую армию, во главе один из своих военачальников, чтобы завоевать Армению и завладеть рудники золото в области Спер-Високой Армении. Армянская армия разгромила македонскую, а голову этого военачальника отрубили !
Alexander the Great did not conquer Armenia. He sent a small army, led by one of his commanders, to conquer Armenia and take over the gold mines in the region of Sper-High Armenia. The Armenian army defeated the Macedonian one, and the head of this military leader was beheaded!
Alexander the Great Ալեքսանդր Մակեդոնացի -Александр Македонский – Alexander the GreatԱլեքսանդր Մակեդոնացի մ.թ.ա. 336 – մ.թ.ա. 323 -Александр Мкедонский – 336 год до н. э. — 10/13 июня 323 года до н. э.Alexander the Great 336–323 BC Alexander the Great Ալեքսանդր Մակեդոնացի -Александр Македонский – Alexander the Great
Ալեքսանդր Մակեդոնացի մ.թ.ա. 336 – մ.թ.ա. 323 -Александр Македонский – 336 год до н. э. — 10/13 июня 323 года до н. э.Alexander the Great 336–323 BC Ալեքսանդր Մակեդոնացի մ.թ.ա. 336 – մ.թ.ա. 323 -Александр Македонский – 336 год до н. э. — 10/13 июня 323 года до н. э.Alexander the Great 336–323 BC Alexander in the East (335 to 323 BCE)Գավգամելայի ճակատամարտ-331 մ.թ.ա – Битва при Гавгамеле-331 до нашой эры – Battle of Gavgamelah-331 BCбитва Александра македонского с Дарием III часть I – Ալեքսանդր Մակեդոնացու ճակատամարտը Դարեհ III-ի հետ I մաս – Battle of Alexander the Great with Darius III part Iбитва Александра македонского с Дарием III часть II – Ալեքսանդր Մակեդոնացու ճակատամարտը Դարեհ III-ի հետ II մաս – Battle of Alexander the Great with Darius III part IIбитва Александра македонского с Дарием III часть III – Ալեքսանդր Մակեդոնացու ճակատամարտը Դարեհ III-ի հետ III մաս – Battle of Alexander the Great with Darius III part IIIԻսայի ճակատամարտ-333 մ.թ.ա – Битва при Исосе-333 до нашой эры – Battle of Issa-333 BC
Карта Святой Земли, автор Мэтью Париж (Бенедиктинский монах 1200-1259 г.г.) Наверху карты изображена гора Арарат с Ноевым ковчегом. Внизу стоит надпись Армения
You must be logged in to post a comment.