Կոմմագենե հայկական անվանումներ՝ Կոմախ Կամախ – Коммаге́на Армянское названия Кумах Камах – Commagene Armenian names – Komakh Kamakh

Կոմմագենը հարուստ էր մրգերով և ձեթով. հետագայում ավերվել է պարթևների հաճախակի արշավանքներից։ Կոմմագենեի փոքր թագավորությունը՝ Սամոսատայի մայրաքաղաքով, անջատվեց Սելևկյան կայսրությունից մ.թ.ա. 163 թվականին։ ե. Իրանական ծագում ունեցող տեղի տոհմը Դարեհ I-ին ընդգրկում էր իր նախնիների թվում և սերտ ընտանեկան կապեր ուներ Սելևկյանների տան և Երվանդյանների հայկական թագավորական տոհմի հետ։ Կոմմագենի թագավորության պատմությունը նշանավորված չէ հատուկ նշանակալից իրադարձություններով։ Կոմմագենի թագավորներին հաջողվեց երկու դար շարունակ պահպանել իրենց անկախությունը։ Միայն Անտիոքոս III Կոմմագենեի մահից հետո միացվեց հռոմեական Սիրիա նահանգին։

Սակայն դրանից անմիջապես հետո հռոմեական կայսր Կալիգուլան 38 թվականին կրկին վերադարձրեց Անտիոքոս IV-ին Կոմմագենեի գահին, որին ինքը շուտով հեռացրեց իշխանությունից։ 46 թվականին Կլավդիոս կայսրը կրկին թագավոր է նշանակել Անտիոքոսին։ Միայն 72 թվականին Վեսպասիանոս կայսրը վերջնականապես միացրեց Կոմմագենեի հողերը հռոմեական պետությանը։ Նրա նախկին մայրաքաղաք Սամոսատան վերանվանվեց հռոմեացիների կողմից և հայտնի դարձավ որպես Ֆլավիա։ Պահպանվել է Կոմմագենի Անտիոքոս թագավորի պատմական կարեւոր հուշարձանը։

62 թվականին մ.թ.ա. ե., Հայոց Երվանդյան տոհմից Կոմմագենեի թագավոր Անտիոքոս Ա Թեոսը Նեմրութ լեռան գագաթին շինեց դամբարան՝ 8-9 մետր բարձրությամբ հսկայական արձաններով շրջապատված սրբավայր։ Գերեզմանի կենտրոնը փոքրիկ քարերի թմբ է, լեռան գագաթին, 49,8 մետր բարձրությամբ և 150 մետր լայնությամբ հիմքում: Սայլակի տակ գտնվում է Անտիոքոս Ա Կոմմագենացու (Ք.ա. 69-38) գերեզմանը։ Ժայռոտ գագաթի եզրերը, որի վրա գտնվում է դամբարանը, երեք կողմից վերածվել են մեծ պատշգամբների։ Դրանցից երկուսը զարդարված են հինգ վեհաշուք նստած արձաններով՝ 8 մետր բարձրությամբ. մեջտեղում Արամազդայի կերպարն է՝ կողքերից Անտիոքոս թագավորով, Վահագնի և Միհրի եզրերին անձնավորված «Կոմմագեն»-ով և։

Коммагена была богата плодами и маслом; позже разорена частыми набегами парфян. Небольшое Коммагенское царство со столицей в Самосате отделилось от державы Селевкидов в 163 до н. э. Местная династия иранского происхождения числила среди своих предков Дария I и имела тесные родственные связи с домом Селевкидов и армянской царской династией Ервандидов. История Коммагенского царства не отмечена особыми значительными событиями. Царям Коммагены удавалось удерживать на протяжении двух веков свою независимость. Только после смерти Антиоха III Коммагена была присоедина к римской провинции Сирия.

Однако вскоре после этого римский император Калигула в 38 году вновь восстановил на Коммагенском престоле Антиоха IV, которого сам же вскоре и отстранил от власти. В 46 году император Клавдий опять посадил Антиоха на царство. Лишь в 72 году император Веспасиан окончательно присоединил земли Коммагены к римскому государству. Её бывшая столица Самосата была переименована римлянами и стала называться Флавией. Сохранился важный в историческом отношении памятник царю Антиоху Коммагенскому.

В 62 г. до н. э., царь Коммагены Антиох I Теос из армянской династии Ервандидов построил на вершине горы Немрут гробницу — святилище окруженную огромными статуями 8 — 9 метров высотой. Центр гробницы — курган из мелких камней, на вершине горы, высотой 49,8 метров и шириной у основания 150 метров. Под курганом находится гроб Антиоха I Коммагенского (69—38 до н. э.). Края скалистой вершины, на которой находится гробница, с трёх сторон превращены в большие террасы. Две из них украшены пятью величественными сидячими статуями высотой 8 метров: посреди находится фигура Арамаазда, по сторонам олицетворенная «Коммагена» и царь Антиох, по краям Ваагн и Мигр.

Commagene was rich in fruits and oil; later ravaged by frequent raids by the Parthians. The small kingdom of Commagene, with its capital at Samosata, seceded from the Seleucid empire in 163 BC. e. The local dynasty of Iranian origin included Darius I among its ancestors and had close family ties with the Seleucid house and the Armenian royal dynasty of the Yervandids. The history of the Kingdom of Commagene is not marked by special significant events. The kings of Commagene managed to maintain their independence for two centuries. Only after the death of Antiochus III Commagene was annexed to the Roman province of Syria.

However, soon after this, the Roman emperor Caligula in 38 again restored Antiochus IV to the Commagene throne, whom he himself soon removed from power. In 46 AD, Emperor Claudius again installed Antiochus as king. Only in 72, Emperor Vespasian finally annexed the lands of Commagene to the Roman state. Its former capital Samosata was renamed by the Romans and became known as Flavia. An important historical monument to King Antiochus of Commagen has been preserved.

In 62 BC. e., the king of Commagene Antiochus I Theos from the Armenian Yervandid dynasty built a tomb on the top of Mount Nemrut – a sanctuary surrounded by huge statues 8 – 9 meters high. The center of the tomb is a mound of small stones, on top of a mountain, 49.8 meters high and 150 meters wide at the base. Under the barrow is the tomb of Antiochus I of Commagene (69-38 BC). The edges of the rocky peak on which the tomb is located are turned into large terraces on three sides. Two of them are decorated with five majestic seated statues 8 meters high: in the middle is the figure of Aramaazda, personified on the sides by “Commagen” and King Antiochus, on the edges of Vahagn and Mihr.